Vader en moeder Köhlert krijgen een twinkeling in hun ogen als hun zoon ze halverwege juni vertelt dat hij in het Abe Lenstra stadion onder contract komt te staan. Friesland is een stuk dichterbij dan Noord-Brabant vanuit Hamburg, waar de speler het levenslicht zag en zijn familie nog steeds woont. "Het is fijn dat ik nu dichterbij ben. Ik heb een hele goede band met mijn ouders en mijn negentienjarige zusje. Ik kan dat eigenlijk niet in woorden omschrijven."

"Mijn vader komt elke wedstrijd kijken, uit en thuis. Dat vind ik mooi. Naar Tilburg was hij telkens vijf of zes uur onderweg, nu is dat ongeveer drie", aldus de 24-jarige voetballer. De Duitse tongval is nog duidelijk te horen, soms zoekt hij naar de juiste woorden, maar hij kan zich prima verstaanbaar maken. "Ik doe in ieder geval mijn best. Ik hoop dat je understand everthing."

Nu hij speler van Heerenveen is, wil hij ook het Fries onder de knie krijgen. "Ik ga het in ieder geval proberen. Ik vind het belangrijk dat je het land waar je woont, wilt leren kennen. Ik leer hier nog steeds iedere week. Niet alleen op het trainingsveld. Kijk naar de taal, de gewoontes, de cultuur. Nederland en Duitsland zijn buurlanden, maar toch zijn er verschillen. Dat vind ik mooi. We hebben een paar Friezen in het team, dus misschien kan ik bij hen les krijgen. Ik moet maar aan Noppert vragen wat hij zingt tijdens het Frysk Folksliet, misschien ken ik het dan straks ook. Ik ben nog niet uitgeleerd, haha."

Degradaasje
"Ik voetbal nu drie jaar in Nederland. Het eerste jaar was goed met Willem II, daarna ging het minder. In het tweede jaar handhaafden we ons in de laatste wedstrijd van het seizoen. Vorig jaar begonnen we goed, maar daarna ging het alsnog fout. We verloren twaalf keer op rij. Ik weet nu hoe snel je op de ranglijst kan zakken. Die degradatie deed pijn. De eerste weken wilde ik niet meer aan voetballen denken. Maar als snel moest ik naar mijn toekomst kijken: wat is het beste voor mijn carrière? Dat is wekelijks spelen op het hoogste niveau."

"Ik was transfervrij. Meerdere clubs wilden me hebben, maar Heerenveen werd het eerst concreet. Ik heb hier meerdere keren gespeeld. Daardoor had ik al een goed gevoel. Ik heb ook met de trainer gepraat en met Sven van Beek. Met hem heb ik een half jaar gespeeld, toen hij door Willem II gehuurd werd. Hij heeft alleen maar goede dingen gezegd over de club. Daardoor wist ik zeker dat dit de goede stap was."

De eerste maanden bevestigen het beeld dat de voetballer had. Hij merkt dat hij een stap vooruit heeft gedaan. "Deze club is groter. Dat zie je aan het stadion, maar ook aan de kwaliteit in de ploeg. We hebben een goede mix van ervaren jongens en talenten" aldus Köhlert, die alles uit zijn carrière wil halen. "Ik heb elk seizoen het doel om beter te worden, individueel en met het team. Vorig jaar werd de ploeg uitgeschakeld in de play-offs, nu hoop ik op Europees voetbal. Ik denk dat wij heel veel wedstrijden kunnen winnen. Natuurlijk gaat dat niet iedere week lukken, maar het moet altijd het doel zijn. Tegen wie je ook speelt."

Multyfunksjoneel
"In de jeugdopleiding was ik rechtsbuiten. Daar brak ik ook door bij HSV. In mijn eerste jaar bij Willem II speelde ik ook op die positie. Daarna ging ik naar de linkerkant. Wingback of aanvaller, het maakt mij niet uit. Ik ben daar waar de ploeg mij nodig heeft. Ik ben heel flexibel, dat is fijn voor de trainer. Ik weet wat er op elke positie van mij gevraagd wordt. Natuurlijk vind ik aanvallen makkelijker dan verdedigen, maar ik merk dat ik per training of wedstrijd beter word als ik achterin speel."

"Voor mij is het belangrijkste dat ik iedere week speel. Op welke positie dat is, maakt me niet uit. Op welke positie ik ook sta, elke wedstrijd werk ik keihard. Maar ik kan ook wel iets met de bal. Ik ben creatief, kan kansen creëren en probeer mijn teamgenoten te bedienen. Maar natuurlijk moet ik ook verdedigen. Als je me als aanvaller beoordeeld, ben ik heel goed in verdedigen. Zie je me als verdediger, dan moet ik nog veel verbeteren."

Dútslân
Zijn vader rijdt elk weekend via de autobahn naar Nederland om zijn zoon in actie te zien. Zijn moeder gaat mee als ze tijd heeft. Het zou voor hen mooi zijn als de voetballer weer in Hamburg gaat spelen. Köhlert begint te lachen. "Ik kom uit die stad, was vroeger supporter van HSV. Ik heb de tijden meegemaakt dat de ploeg op het hoogste niveau speelde. Vijftigduizend mensen op de tribune, dat is echt mooi. Ik hoop dat ze snel weer in de Bundesliga spelen, maar dat is niet makkelijk."

"Je hebt altijd een droomclub, maar ik ben niet iemand die ver vooruitkijkt. Ik leef in het nu. Ik wil op dit moment spelen en beter worden. Als dat goed gaat, zien we over bijvoorbeeld twee jaar wel waar ik heen ga. Ik ben hier net, je weet niet wat er in de toekomst gebeurt", aldus de speler, die na een korte stilte toch een toekomstwens wil doen. "Ik hoop dat ik volgend jaar met Heerenveen tegen Willem II speel. De clubs lijken op elkaar. Bij beide voelde ik me vanaf de eerste dag thuis."