Witteveen komt de perskamer binnenwandelen voor het interview. Een paar maanden geleden mocht hij in deze ruimte zijn handtekening zetten onder een nieuw contract, waardoor hij nog sowieso een jaar bij sc Heerenveen speelt. De twintigjarige voormalig jeugdspeler van SC Emmeloord en Flevo Boys is inmiddels een vertrouwd gezicht binnen de Akademy. Hij komt op zijn zevende bij de voetbalschool van de Friese club en heeft inmiddels zijn eerste officieuze minuten in de hoofdmacht achter zijn naam staan. "Ik had niet verwacht dat ik in de voorbereiding zoveel minuten zou krijgen", vertelt de hoofdrolspeler. "Ik heb toch behoorlijk vaak een helft mogen spelen. In de ene wedstrijd was ik beter dan in de andere, maar ik vind dat ik mezelf wel goed heb laten zien."

In het oefenduel met Kickers Emden laat Witteveen zich van zijn beste kant zien. Hij schiet de openingstreffer met links feilloos tegen de touwen en geeft daarna een assist op Ché Nunnely. "Ik heb eigenlijk altijd als aanvallende middenvelder gespeeld, maar bij het eerste speel ik als hangende rechtsbuiten. Dat bevalt me wel, omdat ik wel de ruimte krijg om naar binnen te komen. Ik heb een goede pass, diepgang en een goed schot met links. Qua intensiteit moet ik nog wel stappen maken."

Stoppen
Stappen maken. Twee jaar geleden kon hij dat letterlijk niet. De voetballer viel van blessure in blessure. "M'n kruisband en meniscus zijn al eens gescheurd. Ik heb iets te veel pech gehad", blikt Witteveen terug. "Op een gegeven moment zei ik tegen m’n ouders: 'Misschien is het beter dat ik stop met voetballen'. Mijn vader zei dat ik vol moest houden. Daarna heb ik de knop omgezet. Ik kan nu zeggen dat het een goede keuze is geweest. Ik voetbal al een jaar zonder pijn. Aan het begin ben je heel voorzichtig als je weer in de duels komt, maar dat heb ik nu niet meer."

Een profcarrière kwam elk seizoen dichterbij, al had hij tijdens de blessures dus niet altijd het vertrouwen dat het goed zou komen. Toch kreeg hij ieder jaar goed bericht: hij mocht blijven op Sportpark Skoatterwâld. Inmiddels zit hij in het hoogste jeugdteam en heeft hij al geroken aan het echte werk. Tegen FC Utrecht debuteert hij in het betaalde voetbal.

Of hij altijd al gedroomd heeft van een profcarrière in Friesland? Hij begint te lachen. "Eigenlijk kan ik dit niet zeggen… Ik ben al heel mijn leven voor Feyenoord. Dat komt omdat mijn vader ook voor die club is. Dan gaat dat automatisch. Toch voelde ik me wel altijd al verbonden met deze club, omdat sc Heerenveen het dichtst bij mijn geboorteplaats ligt. Toen ik hier ging spelen, werd dat gevoel natuurlijk alleen maar sterker."

Jarenlang reist hij iedere dag van Emmeloord naar Heerenveen. "Eerst brachten m’n ouders me, later ging ik met de bus", aldus Witteveen, die op een gegeven moment besluit dat hij niet nog langer tweemaal per dag langs onder andere Lemmer en Joure wil rijden. Hij gaat in een gastgezin.

"Ik zat toen in mijn examenjaar van de mavo. Ik wilde meer rust, zodat ik goed kon leren. Het beviel zo goed, dat ik er ben gebleven. Ik woon er inmiddels al vier jaar. Roan van der Plaat woonde er ook. We zaten al bij elkaar in het team en zijn goede vrienden, wat het makkelijker maakte om uit huis te gaan. Natuurlijk moest ik even wennen, maar ik werd meteen goed verwelkomd. Dat heeft geholpen."

Niet alleen Witteveen mag zich deze zomer laten zien bij het vlaggenschip van de Eredivisieclub, ook Van der Plaat is van de partij. "Roan was vorig jaar in de winter ook al mee op trainingskamp. Dat we het nu samen meemaken, is mooi", aldus de aanvallende middenvelder annex buitenspeler, die het gevoel heeft dat hij serieus genomen wordt door Kees van Wonderen. 

Hopen
Vooral de wedstrijd tegen Huddersfield Town is voor hem de bevestiging dat de hoofdtrainer iets in hem ziet. Hij mag als invaller meedoen in het stadion van de Engelse club, waar de meeste talenten genoegen moeten nemen met een duel op het trainingscomplex. "Het was heel gaaf. Die wedstrijd vond ik toch anders dan eerdere wedstrijden in de voorbereiding. Dit was een serieuze test, in een echt stadion."

De Flevolander heeft inmiddels vier Eredivisiewedstrijden achter zijn naam staan, maar zweven doet Witteveen niet. Hij weet als geen ander dat er altijd moeilijke momenten op de loer liggen. Als voetballer moet je ook geluk hebben. "Ik kijk nooit te ver naar voren", aldus het talent, die een glimlach op zijn gezicht krijgt voor hij zijn zin afmaakt: "maar het zou mooi zijn als Roan en ik ooit samen in het eerste elftal spelen."