Al ruim twintig jaar werkt Reckers bij sc Heerenveen aan het ontwikkelen van talentvolle keepers. Onder zijn hoede groeiden Andries Noppert, Jan Bekkema en Bernt Klaverboer op hun eigen manier door naar het eerste elftal. Het doel is helder: nóg meer jonge doelmannen klaarstomen voor een plek in de hoofdmacht. Zoals hij in het verleden het drietal coachte, probeert hij deze ochtend Quinten van Geerenstein, Tim Spijkerman, Jayden Bregita en Tjalling van Keimpema verder te helpen.

Het kwartet is op dreef, maar niet iedere bal is een prooi voor hen. Soms gaat een bal er op fenomenale wijze in. "Als je vier doelpunten tegen hebt gekregen, betekent het niet automatisch dat je een slechte wedstrijd hebt gespeeld", zegt Reckers, als een bal in de kruising vliegt. "Maar als je de nul hebt gehouden, betekent het ook niet meteen dat je geweldig was. Keepers streven wel eens naar perfectie, maar je gaat in je carrière geen enkele wedstrijd spelen waarin je alles goed doet. Dat is ook niet erg. Fouten horen bij het voetbal, de kunst is om dat te accepteren. Maar maak je een fout, probeer er dan wel van te leren."

Leren nadenken
Reckers heeft inmiddels het veld ingeruild voor de kantine op het sportcomplex, waar hij iedere maandag met de doelmannen de wedstrijden van afgelopen weekend analyseert. Zijn laptop staat aan, een filmpje wordt afgespeeld.  Te zien is hoe een keeper veel risico neemt in de opbouw, waarna de bal een paar tellen later in het net ligt. "Hij heeft verschillende opties, maar kiest met afstand de moeilijkste", stelt de keeperstrainer. "Ik kan tegen hem zeggen dat het fout is, maar dat doe ik niet. Ik stel vooral vragen. Waarom heb je dit gedaan? Heb je die andere speler gezien de vrij staat? Zou je, met de kennis van nu, dezelfde keuze nog een keer maken? Op deze manier wil ik dat keepers zelf na gaan denken."

"Bij Onder 13 knikt iedereen als je zegt wat we gaan doen", vervolgt Reckers. "Vanaf een jaar of vijftien kun je de jongens leren nadenken, al gaat dat bij de een sneller dan bij de ander. Je wilt dat ze op een gegeven moment zelf met vragen komen. Waarom doen we dit en kunnen we het ook op een andere manier doen", zegt de trainer, die deze ochtend een halfuur alleen met de keepers trainde en daarna aansloot bij het team van Ugur Yildirim. "De trainer deelt wat hij wil doen en ik speel daar als het kan op in met de keeperstraining. Zo kun je hetgeen dat je traint meteen nabootsen in de partijtjes. Soms vertel ik van tevoren: we gaan nu dit oefenen, omdat we dat straks ook gaan doen. Soms zeg ik het ook niet. Dan hoor ik jongens zelf ineens: 'Hé trainer, dit hebben we net ook gedaan'. Dat betekent dat ze zelf nadenken en dingen gaan herkennen."

Van één naar drie
Van Keimpema, die op zijn negende bij de vooropleiding kwam, is één van de keepers die zich vandaag voor alle ballen gooit bij Onder 19. Hij heeft sinds zijn komst in de Akademy al een hele weg afgelegd, wat al geresulteerd heeft in een plek bij de wedstrijdselectie van het eerste team. "Rond je tiende ligt de focus vooral op basistechnieken. Dan maak je op een gegeven moment de overstap naar een groter veld, waardoor je moet leren om ruimtes te verdedigen", zegt de sluitpost. "Nu ben ik bezig om mijn lengte beter te benutten, bijvoorbeeld bij hoge ballen vanaf de zijkant. Hoe kan ik hoger springen en hoe ga je de duels aan in de lucht?"

Al vanaf zijn eerste dag wordt hij begeleid door Reckers. Voor nieuw keeperstalent geldt dat niet meer. Sluitposten in de onderbouw worden nu getraind door Ymre de Kroon, de middenbouw werkt met Gédéon de Groot en de bovenbouw met Reckers. "Ik doe dit nu met twee jonge gasten, dat is heel mooi. Eerst deed ik alle teams in mijn eentje, maar dat was niet te doen. Nu heb ik negen tot elf trainingen per week met Onder 21, Onder 19 en Onder 17."

Richting het Abe Lenstra stadion
Van Keimpema is de opvatting van zijn keeperstrainer na al die jaren gewend. "Ik vind de samenwerking heel fijn", zegt de doelman. "Wim en ik hebben wel eens een meningsverschil. Ik moet zeggen: hij heeft vaak gelijk, maar soms duurt het even voor ik dat zie."

"Wij hebben best vaak clashes gehad", erkent de coach. "Maar dat ging wel altijd over de inhoud. Na de training loop je naar elkaar toe en geef je een hand, dan is het klaar. Dat vind ik belangrijk, dat je goed met elkaar omgaat. Ik zeg altijd: de mens is belangrijker dan de speler. Als je botst met een jongen van vijftien jaar, moet je altijd bedenken dat het een puber is. Het hoort bij de leeftijd dat hun gedrag soms alle kanten opvliegt. Dat heb ik ook tegen Gédéon gezegd, dat je daar rekening mee moet houden bij de middenbouw."

Reckers loopt al heel wat jaar mee op Sportpark Skoatterwâld en weet inmiddels dat keepers sowieso niet op elkaar lijken. Daarbij doelt hij niet alleen op gedrag, maar ook op de kwaliteiten. "De een heeft een geweldig inzicht, de ander heeft een snelle reactie en weer een ander is heel goed in meevoetballen. Maar iedereen moet een bepaalde basis hebben om door te breken. Kijk naar het voetballende gedeelte: als een keeper tien ballen krijgt, zijn dat zeven met zijn voeten en drie met zijn handen."

Van Keimpema hoopt dat al zijn trainingsuren uiteindelijk resulteren in een basisplaats in het Abe Lenstra stadion, want een plek in de wedstrijdselectie smaakt zeker naar meer. Reckers hoopt dat natuurlijk ook. "Het is ons doel om zoveel mogelijk jongens uit de regio bij de eerste selectie te krijgen, hoewel kwaliteit leidend is en blijft. Laatst stonden er vier Friese keepers bij elkaar op de training bij het eerste team. Andries Noppert heb ik gehad van zijn tiende tot zijn negentiende, Jan kwam op zijn veertiende, Bernt was tien en Tjalling negen. Dat is toch mooi?"